Wilda to dawna wieś miejska, wspomniana po raz pierwszy jako „Wierzbice” (czyli wieś należąca do syna / synów niejakiego Wierzby) już w 1253 roku. W rzeczywistości od średniowiecza były to dwie wsie o tej nazwie, które możemy dziś utożsamiać z późniejszymi Górną Wildą i Dolną Wildą.
Nazwa dzisiejsza pochodzi od nazwiska poznańskiego patrycjuszowskiego rodu Wildów, którzy przez pewien czas byli właścicielami wsi. W XVI i I połowie XVII wieku folwark wildecki był największym „spichlerzem” miasta Poznania.
Po zniszczeniach doby potopu szwedzkiego i wojny północnej kolejną ważną kartą było sprowadzenie Bambrów, którzy od 1747 zaczęli osiedlać się na Wildzie i uprawiać tutejsze żyzne ziemie. Potomkowie Muthów, Genslerów czy Bajerlajnów żyją pośród nas do dziś.
Oblicze dzielnicy diametralnie zmieniło pojawienie się kolei i rozwój przemysłu w II połowie XIX wieku. Doprowadził on do przyłączenia Wildy do Poznania w 1900 r., a następnie do spektakularnego ruchu budowlanego na jej terenie w latach 1900-1918. Dzięki niemu, a także dzięki niewielkim zniszczeniom wojennym, Wilda może dziś szczycić się świetną jednolitą zabudową architektoniczno – urbanistyczną, która w dużej mierze stanowi o charakterze dzielnicy.
Wiek XX określił Wildę jako dzielnicę robotniczą, zwłaszcza dzięki obecności flagowych zakładów polskiego przemysłu ciężkiego – Hipolit Cegielski Poznań oraz wydarzeniom Poznańskiego Czerwca. Wilda stała się wówczas również kolebką poznańskich klubów sportowych, zwłaszcza wioślarskich (KW04, Tryton) i piłkarskich (Warta, Lech).
Dziś Wilda to zróżnicowane „osiedle z charakterem”, o powierzchni prawie 7 km2 pomiędzy Wartą, ul. Królowej Jadwigi oraz torami kolejowymi od zachodu i południa. Szczyci się najlepiej zachowanym klinem zieleni, niepowtarzalnym Rynkiem Wildeckim, a przede wszystkim dobrą energią swoich 28,5 tysiąca mieszkańców.
